[ngg src=”galleries” ids=”70″ display=”basic_thumbnail”]
«Η καινούρια χρονιά να κυλήσει ήρεμα και απαλά σε γαλαζοπράσινα νερά»
Με αυτή την ευχή αποχαιρετιστήκαμε γονείς και μαθητές μετά τον αγιασμό, και ένα αγαπημένο μας περσινό τραγούδι αποτέλεσε έμπνευση για την αφιέρωση της δασκάλας στους μικρούς μαθητές του Β2:
Δεκατέσσερα παπάκια, παπάκια μικρά,
πήγαν μια βόλτα πολύ μακριά
κι η πάπια μαμά τους φωνάζει πα,πα,
μα ’κείνα δεν ’βγάλαν παπίσια μιλιά.
Δεκατέσσερα παπάκια, παπάκια μικρά,
πήγαν μια βόλτα πολύ μακριά
κι η πάπια μαμά τους φωνάζει πα,πα
και ’κείνα ’φτάσαν στου σχολείου την αγκαλιά.
Η πάπια κυρία τα κοιτά και ρωτά:
«Πόσα θα μείνουν εδώ με χαρά;»
Εκείνα κοιτούν επίμονα κάτι που τα καρτερά
Είναι ένα γράμμα που ήρθε από μακριά,
για να εμποδίσει το φόβο ή το δάκρυ που ανεβαίνει δειλά στη ματιά.
Είναι για μένα, για σένα, για όλους εδώ!
Τι να υπάρχει άραγε κρυμμένο στο φάκελο αυτό;
Για ’σένα μικρό μου:
Μια ξυλομπογιά για να παίρνει χρώμα η ημέρα, όταν λες το καλημέρα.
Ένα μπαλόνι, που με κάθε αναπνοή, να φυλακίζει μέσα του
κάθε τι που σε θυμώνει ή σε στεναχωρεί.
Μια καραμέλα, που η γεύση της η γλυκιά, να είναι σαν τη χρονιά που ξεκινά.
Μια πλαστελίνη μαλακή, για να δίνεις στη φαντασία σου μορφή
Και μια σφραγιδούλα τόση δα, για να αφήνεις τα χνάρια σου, όταν η μαμά δεν κοιτά.
Πα, πα, πα! Να έχουμε όλοι μια καλή χρονιά
μες στης τάξης τα «νερά»…